mánudagurinn 28. desember 2020

Annáll Kómedíuleikhússins 2020

Og annarlega kyrrð hvíldi yfir

auðum bekkjunum.

 

Hann kunni að orða það vestfirska skáldið Steinn Steinarr. Með einmitt þessum orðum um auðu bekki leikhússins endaði hann ljóð sitt Leiksýning. Nærri 90 ár eru síðan ort var en hefði svo vel getað verið ort árið 2020. Því víst hafa bekkir leikhússins meira og minna verið auðir þetta Kóvítansár. Einmitt, vart þarf að geta hvers vegna. Ætli flestir syngi ekki bara með kátínu slagarann um árið í aldanna skaut og aldrei það komi til baka. Víst hefur árið tekið á okkur öll enda má víst lengi manninn reyna. En nú fer blessuð sólin aftur að rísa og þá skulum við frekar vera á nótum skáldsins er kenndi sig við Hvítadal, því Það er engin þörf að kvarta þegar blessuð sólin skín.

Það er siður okkar í atvinnuleikhúsi Vestfjarða á þessum tíma að horfa yfir senu ársins sem er að kveðja. Hér koma því helstu kómísku tíðindi ársins tuttugu tuttugu.

 

Leiklistarmiðstöð opnuð

Árið byrjaði mjög vel hjá okkur. Í upphafi árs koma ávallt stærstu fréttir ársins í heimi sjálfstæðra atvinnuleikhópa. Þá er árleg úthlutun Leiklistarráðs tilkynnt. Víst hefur Kómedíuleikhúsið sjaldan fengið náð ráðssins eða aðeins tvívegis. En hvað haldiði í fyrsta sinn síðan 2003 fékk Kómedíuleikhúsið styrk. Ekki nóg með það heldur fengum við svo aftur styrk frá ráði leiklistarinnar þegar aukaúthlutun var vegna Kóvítans. Fyrri styrkurinn var fyrir uppfærslu á leikriti um frægustu bræður þjóðarinnar. Þá Gísla, Eikrík og Helga betur þekkta sem Bakkabræður. Kóvítans styrkurinn var fyrir uppfærslu á leikritinu, Beðið eftir Beckett. Seinna verkið hefur verið frumsýnt og verður fjallað um það síðar en Bakkabræður fara á fjalirnar á komandi sumri í Haukadalsleikhúsinu.

Fyrsta verkefni ársins var að halda utan um Þrettándaskemmtun á Ísafirði sem lukkaðist alveg glimrandi vel. Þó stórtíðindi gerðust í lok ársins á undan að Kómedíuleikhúsið fékk þak undir starfsemi sína á Þingeyri. Vor góði Ísafjarðarbær var þar að verki en engar ýkjur er að segja að við værum bara ekki starfandi ef við hefðum ekki vora styrkustu stoð, Ísafjarðarbæ. Húsnæðið sem um ræðir er efri hæðinni á Vallargötu 3 sem áður hýsti bæjarskrifstofur og bókasafn. Hafði þar verið slökkt ljós í nærri 15 ár enda starfseminni hætt og því var sérlega ánægjulegt að geta lýst húsnæðið upp að nýju og fylla það lífi. Fátt er verra hverju þorpi en líf-og ljóslaus hús.

Þessi nú leiklistarmiðstöð okkar var formlega opnuð 23. febrúar 2020 með snittum og gosi. Leiklistarmiðstöðin er huxuð undir vorn daglega rekstur og sem æfingahúsæði sem okkur hefur lengi skort. Einnig eru allar okkar leikmyndir og búningasafn þar hýst. Síðast en ekki síst er leiklistarmiðstöðin huxuð sem staður leiklistarinnar ekki bara á leikhúseyrinni heldur á Vestfjörðum öllum. Staður þar sem haldin verði námskeið sem margvísleg fræðsla um leiklist og listir almennt. Hófumst við strax handa við það með því að halda grímunámskeið fyrir alla grunnskólanema hér á leikhúseyrinni. Leikskólinn á eyrinni kom í heimsókn sem og Lýðskólinn á Flateyri. Við vorum byrjuð að undirbúa sérstakt leiklistarþing Vestfjarða sem og fleiri námskeið þegar þetta dálítið tók yfir. Ja svo gott sem flest. En einsog segir á góðum stað þetta er geymt en ekki gleymt. Er veiran hefur verið lögð þá hefjumst við að nýju handa við námskeiðahald og allfleira skemmtilegt. Mikið verður nú gaman þá.

 

Iðunn og eplin

Hinn norræni goðsagnaarfur hefur löngum verið okkur hugleikinn enda er hann sannlega leikvænn. 12. febrúar frumsýndum við loks verk úr þeim ranni. Þar var á ferðinni leikur byggður á sögunni um Iðunni og eplin. Við höfum frumsýnt víða en aldrei á Flateyri svo nú var að breyta því. Frumsýnt var í Grunnskólanum á Flateyri og mikið sem móttökur voru góðar. Iðunn og eplin er bráðfjörug brúðu- og grímusýning þar sem goðin norrænu leika á alls oddi. Höfundur og leikari var að vanda Elfar Logi Hannesson og Marsbil G. Kristjánsdóttir gerði kraftaverkin með einstökum grímum og brúðum. Hún annaðist einnig leikstjórn einsog oft áður. Eftir frumsýninguna á Flateyri var farið í leikferð í aðra leik- og grunnskóla Ísafjarðarbæjar. Í haust var sýningin svo valin sem hluti af hinu frábæra verkefni List fyrir alla ásamt mjólkurkýr okkar, Gísla Súrssyni, og voru leikirnir sýndir í skólum á austurlandi. Það frábæra samstarf mun síðan halda áfram á nýju ári.

 

Haukadalsleikhúsið

Þó eigi sé langt síðan Kómedíuleikhúsið flutti búferlum í Dýrafjörð þá höfum við verið þar meðan annan fótinn alveg svo langt síðan 2006. Þá versluðum við okkur eitt stykki samkomuhús í Gísla Súra dal, nefnilega Haukadal. Hefur sú vinsæla sýning verið þar ósjaldan á fjölunum sem og fjölmargir viðburðir sem hafa átt það eitt sameiginlegt að tengjast landáms og söguöldinni. Þá ekki síst fyrir erlenda ferðamenn. En svo kom þessi veiruskömm og þá nánast hrundi sá markaður.

En einsog Villi Vill söng svo réttilega að, Fátt er svo með öllu illt, þá bara skiptum við yfir í okkar ilhýra. Dustuðum rikið af öðrum Gísla, þessum frá Uppsölum, og buðum uppá sumarleiksýningar í Haukadal á þeim ástsæla leik. Viti konur og menn það var bara meira og minna uppselt allt sumarið. Í lok ágúst fór svo fram fyrsta frumsýningin og einsog staðan er núna þá ætlum við bara að halda áfram að efla vort eigið leikhús í Haukadal eða um leið og veiran leyfir.

 

Beðið eftir Beckett

Einsog í upphafi gat þá fengum við mjög óvænt styrk frá Leiklistarráði um vorið til að setja upp leikinn, Beðið eftir Beckett. Hér var á ferðinni nýr leikur eftir Trausta Ólafsson sem einnig leikstýrði. Einsog glöggir hafa líklega þegar áttað sig á var leikskáldið Samuel Beckett hér í verki eða öllu heldur hans leikheimur. Einnig komu við sögu minni skáld einsog Hallgrímur Pétursson. Var þetta nærri einsog og flestir leikir okkar einleikur nema í lok verksins kemur sendiboði við sögu líkt og í þekktasta verki skáldsins, Beðið eftir Godot. Sendiboðar þessir voru reyndar túlkaðir af 4 leikurum sem stigu á stokk hver í sínu heimahéraði. Fyrir vestan var sendiboðinn Þrymur Rafn Andersen, fyrir sunnan Tóbías Dagur Ólafsson, fyrir norðan Matthías Birgir Jónsson og loks fyrir austan Gyða Árnadóttir. Vart þarf að geta þess að í hlutverki leikarans var sá Kómíski, Elfar Logi Hannesson. Enn fleiri listamenn komu við sögu í þessari tímamótauppfærslu. Hjörleifur Valsson samdi tónlist fyrir leikinn, Marsibil G. Kristjánsdóttir gerði leikmynd sem búninga og Sigurvald Ívar Helgason hannaði lýsingu.

Frumsýnt var í leikhúsinu okkar í Haukadal 30. ágúst og var þetta jafnframt okkar fyrsta frumsýning í eigin leikhúsi. Fleiri sýningar fóru þar fram áður en farið var í leikferð um landið og að lokum hafði leikurinn verið sýndur í öllum landsfjórðungum.

 

Helmingi færri

Árið var sannlega kómískt og sögulegt hjá okkur sem og allra í heiminum. Ef árið hefði ekki verið jafn Kóvíst og það var þá hefðum við sýnt um 90 til 100 sýningar einsog við höfum gert að jafnaði síðustu ár. Tuttugu tuttugu er því miður bara hálfdrættingur enda var svo gott sem sýningarbann hálft árið sökum....Þannig að þegar á heildina er litið þá gæti þetta verið verra. Af vanda sýndum við Gísla Súrsson á árinu sem og Listamanninn með barnshjartað. Við gáfum einnig út tvær hljóðbækur sem eru aðgengilegar á Storytel ásamt öllum hinum 14 hljóðbókum okkar. Við gáfum út nýja leiksögubók, Leiklist og list á Þingeyri, eftir Elfar Loga. En einsog sumir vita þá vinnur hann að leiksögu Vestfjarða og er þetta önnur bókin sem kemur út í þeirri einstöku ritröð.

Víst stöndum við einsog heimsbyggðin öll á miklum tímamótum. Vitum ekki alveg hvað er framundan nema við ætlum að takast á við framtíðina án þess að kvíða eða bíða. Enda ekkert gagn í því eða einsog vestfirska skáldið orti:

Engu þarf að kvíða.

Bjartir dagar bíða.

 

Þökkum árið sem er að líða

Elfar Logi og Marsibil Kómedíuleikhúsinu Haukadal Dýrafirði